








Μυρίζω το χώμα. Παρατηρώ τα έντομα που σκαρφαλώνουν στα δέντρα. Ένας κισσός έχει κάνει το ίδιο εδώ και χρόνια. Το βλέμμα μου πέφτει σε ένα παράξενο λουλούδι. Σκύβω. Καρφώνω το τρίποδο κοντά του. Μία ηλιαχτίδα μόλις με διαπέρασε και έφυγε εν μία ριπή. Γυρίζω πίσω μου. Οι φίλοι μου είναι εκεί γύρω και φωτογραφίζουν. Ακούω τα κλικ της μηχανής τους. Όλα είναι ήρεμα και ισορροπημένα. Η αρμονία είναι παντού. Στα κλαδιά των δέντρων, στα υγρό χορτάρι, στο νοτισμένο χώμα...στις ψυχές μας. Αυτή η φωτογράφιση δεν θέλω να τελειώσει ποτέ. [I smell the soil. I am noticing the insects that climb to the trees. An ivy has been doing it for years. I see a strange flower. I stoop. I put my tripod near it. A sunbeam just permeated me and run away quickly. I turn my back seeing my friends. They are around and shooting. I hear the clicks of their cameras. Everything is calm and balanced. Harmony is everywhere. On tree branches, on wet grass, on damp soil ... in our souls. I wish this photography excursion not to end.]